Sparsh: انقلابی در دنیای رباتیک و هوش مصنوعی

در دنیای پیشرفته‌ی فناوری، حس لامسه به عنوان یک نیاز اصلی برای ربات‌ها مطرح شده است. تکنولوژی Sparsh، یکی از جدیدترین دستاوردهای شرکت Meta، این نیاز را به گونه‌ای منحصر به فرد تامین می‌کند. این مقاله به بررسی جامع این فناوری، از پیشینه تا چالش‌های پیش رو، و همچنین مزایا و محدودیت‌های آن می‌پردازد.

پیشرفت جدید متا: هوش مصنوعی با حس لامسه برای ربات‌ها!

با رشد سریع هوش مصنوعی و رباتیک، نیاز به توسعه فناوری‌هایی که بتوانند به طور موثر با دنیای فیزیکی تعامل کنند، به شدت احساس می‌شود. شرکت‌های بزرگ فناوری، از جمله Meta، به دنبال ایجاد مدل‌هایی هستند که بتوانند به ربات‌ها حس لامسه ببخشند. همکاری Meta با دانشگاه واشنگتن و دانشگاه کارنگی ملون منجر به توسعه Sparsh شد، مدلی که می‌تواند حس لامسه مبتنی بر بینایی را به ربات‌ها اضافه کند. جدیدترین نوآوری‌های شرکت متا (فیسبوک سابق) بر درک لمس، مهارت لمسی و تعامل انسان و ربات تمرکز دارند. به گزارش ایسنا، شرکت متا با گنجاندن حس لامسه و احساس در نوآوری‌های رباتیک خود، روی حوزه نوظهور هوش مصنوعی تجسم یافته کار می‌کند.

فناوری منحصر به فرد Sparsh

 غول فناوری متا مدعی شده که با ترکیب دو فناوری رباتیک و سیستم های مبتنی بر هوش مصنوعی تونسته درک بهتر و تعامل با دنیای فیزیکی رو برای ربات‌ها به ارمغان بیاره. Sparsh یک مدل هوش مصنوعی پیشرفته است که با استفاده از حسگرهای نوری و تکنولوژی‌های پیشرفته رمزگذاری شده، به ربات‌ها امکان تشخیص فاصله و جنس اجسام را می‌دهد. بر اساس بیانیه رسمی شرکت Meta، این شرکت به یک ابزار مبتنی بر هوش مصنوعی جدید به نام Sparsh دست یافته که برای سنجش لمس تشکیل شده است. این دستاورد، حس لامسه مبتنی بر بینایی را به ربات‌ها بخشیده و به آن‌ها اجازه می‌دهد که با لمس اطراف خود، آن‌ها را درک کنند. این مدل با کمک بیش از ۴۶۰،۰۰۰ المان گوناگون آموزش دیده و به طور متوسط ۹۵ درصد بهتر از مدل‌های مشابه قبلی عمل کرده است. Sparsh توانایی تنظیم فشار بر روی اشیاء مختلف را بر اساس حس لامسه دارا بوده و می‌تواند به ربات‌ها اجازه دهد که با محیط اطراف خود به دقت و ایمنی بیشتری تعامل کنند.

فناوریDigit 360

علاوه بر Sparsh، متا سه فناوری تحقیقاتی موسوم به اسپارش (Sparsh)، دیجیت ۳۶۰ (Digit 360) و دیجیت پلکسوز (Digit Plexus) را منتشر کرده است که بر درک لمس، مهارت ربات و تعامل انسان و ربات تمرکز دارند. فناوری «دیجیت ۳۶۰» یک حسگر لمسی مصنوعی به شکل انگشت است که دارای بیش از ۱۸ قابلیت حسی و بیش از ۸ میلیون تکسل (taxel) برای ثبت تغییر شکل‌های همه‌جانبه و دانه‌ای در نوک انگشت ربات است. این حسگر همچنین شامل مدل‌های هوش مصنوعی روی دستگاه است که وابستگی به سرورهای ابری را به حداقل می‌رساند و پردازش محلی را برای پاسخ‌های سریع لمسی، مشابه با انسان و حیوانات فعال می‌کند. فناوری «دیجیت پلکسوز» نیز یک سکوی سخت افزاری-نرم افزاری است که توسعه برنامه‌های رباتیک را ساده می‌کند و اجازه می‌دهد تا حسگرهای مختلف نوک انگشت و پوست در یک دست ربات ادغام شوند و داده‌های لمسی را رمزگذاری و از طریق یک کابل به رایانه میزبان منتقل کنند.

تکنولوژی Sparsh می‌تواند در زمینه‌های مختلفی به کار گرفته شود:

– پزشکی: ربات‌های جراحی با دقت و ایمنی بیشتری عملیات پیچیده را انجام دهند.
– خودروسازی: تولید قطعات با دقت بیشتر و کاهش آسیب‌ها.
– خدمات خانگی: بهبود کارایی و دقت دستگاه‌های هوشمند خانگی.
– تولید صنعتی: کاهش ضایعات و افزایش کارآیی در خطوط تولید.

با وجود پیشرفت‌های قابل توجه، Sparsh همچنان با چالش‌هایی مواجه است:

– پیچیدگی و هزینه: توسعه و پیاده‌سازی این تکنولوژی هزینه‌بر و پیچیده است.
– نیاز به داده‌های بیشتر: برای بهبود دقت و کارایی، نیاز به داده‌های بیشتر و متنوع‌تری است.
– محدودیت‌های فنی: محدودیت‌های فنی در تعامل با محیط‌های پیچیده و تغییرات ناگهانی.

پیاده‌سازی تکنولوژی Sparsh مستلزم هزینه‌های زیادی از جمله سرمایه‌گذاری در تجهیزات پیشرفته، آموزش داده‌ها و توسعه مدل‌های پیچیده است. همچنین نگهداری و به‌روزرسانی این سیستم‌ها نیاز به منابع مالی و انسانی قابل توجهی دارد.

Sparsh به عنوان یک دستاورد مهم در حوزه هوش مصنوعی و رباتیک، قابلیت‌های جدید و چشم‌گیری را به ربات‌ها ارائه می‌دهد. با استفاده از این تکنولوژی، ربات‌ها می‌توانند به دقت بیشتری با محیط اطراف تعامل کنند و در زمینه‌های مختلفی کاربرد داشته باشند. با این حال، برای بهبود و توسعه بیشتر این تکنولوژی، نیاز به سرمایه‌گذاری‌ها و تحقیقات بیشتری است.