سه قانون رباتیک رادنی بروکس: آنچه در مورد ربات های واقعی مستقر در دنیای واقعی باید بدانید

حفظ آژانس مردمی

بدترین کاری که یک ربات می تواند در محل کار برای پذیرش آن توسط مردم انجام دهد این است که کار یا زندگی آنها را سخت تر کند، با اجازه ندادن به آنها کاری که باید انجام دهند.

روبات‌هایی که در بیمارستان‌ها کار می‌کنند و ملحفه‌ها یا ظروف کثیف را از کف بیمار تا جایی که قرار است تمیز کنند، می‌برند، به این منظور زندگی پرستاران را آسان‌تر می‌کنند. اما اغلب آنها دقیقا برعکس عمل می کنند. اگر ربات‌ها از اتفاقی که در حال رخ دادن است آگاه نباشند و در مواقع اضطراری از مسیر خود خارج نشوند، احتمالاً برخی از کار نجات‌دهنده‌ی پرستاران را مسدود می‌کنند – مثلاً یک گارنی را با یک بیمار بدحال روی آن هل می‌دهند. آنها باید برای درمان فوری باشند. این چنین روباتی را برای کارکنان بیمارستان محبوب نمی کند. در کارکرد اصلی شغلی آنها که کارکنان به آن افتخار می کنند و انگیزه آنها برای انجام چنین کاری مختل شده است.

یک رفتار کمتر، اما هنوز غیرقابل قبول ربات‌ها در بیمارستان‌ها، منتظر ماندن آن‌ها در جلوی درهای آسانسور، مرکزی و مسدود کردن افراد است. انجام برخی کارها را برای افراد سخت تر می کند که همیشه در آن محیط باید انجام دهند – ورود و خروج از آسانسور.

آن دسته از افراد که در سانفرانسیسکو یا آستین تگزاس زندگی می کنند، در چند سال گذشته دیدگاه های دست اولی از روبات هایی داشته اند که روزانه مردم را آزار می دهند. ربات‌های مورد بحث ، وسایل نقلیه خودرانی بوده‌اند که در شهر بدون سرنشین انسانی حرکت می‌کنند. من هر بار که خانه ام را ترک می کنم، چه پیاده یا با ماشین، این ربات ها را می بینم.

برخی از وسایل نقلیه به دلیل مسدود کردن تقاطع ها بدنام بودند و هیچ کاری نمی توانستند سایر رانندگان، عابران پیاده یا پلیس انجام دهند. فقط باید منتظر می ماندیم تا یک اپراتور از راه دور که در اعماق شرکتی که آنها را مستقر کرده بود پنهان شده بود، تصمیم گرفت به وسیله نقلیه گیر کرده توجه کند و آن را از سر راه مردم دور کند. بدتر از آن، آنها در صحنه آتش سوزی که در آن ماشین های آتش نشانی و آتش نشان ها و ساختمان های واقعی آتش گرفته بودند، سرگردان می شدند، گیج می شدند و فقط گاهی بالای شیلنگ های آتش نشانی می ایستند.

هیچ راهی برای جابجایی خودروها و ارتباط آتش نشانان با آنها وجود نداشت. این برخلاف خودرویی است که توسط یک راننده انسان هدایت می شود. آتش نشانان می توانند از تعاملات اجتماعی عادی خود برای برقراری ارتباط با راننده استفاده کنند و از موقعیت ممتاز خود در جامعه به عنوان پاسخ دهندگان خط مقدم برای اعمال فشار اجتماعی بر یک راننده انسانی برای همکاری با آنها استفاده کنند. در مورد وسایل نقلیه خودران اینطور نیست.

وسایل نقلیه خودران از افرادی که به طور منظم در خیابان‌ها مشغول به کار بودند، آژانس را گرفتند، اما بدتر از آن، آتش‌نشانانی را که نقش آنها محافظت از انسان‌های دیگر است، گرفت. ربات‌های مستقر که به مردم احترام نمی‌گذارند و کاری که باید انجام دهند، مورد احترام مردم قرار نخواهند گرفت و روبات‌ها در نهایت مستقر نمی‌شوند.

ربات های قوی که هر بار کار می کنند

ساخت ربات هایی که به طور قابل اعتماد در دنیای واقعی کار می کنند سخت است. در واقع، ساختن هر چیزی که به صورت فیزیکی در دنیای واقعی کار کند و قابل اعتماد باشد، بسیار سخت است.

برای اینکه مشتری از یک ربات راضی باشد، باید هر بار که کاری را امتحان می کند، به نظر می رسد که کار می کند، در غیر این صورت، کاربر را ناامید می کند تا جایی که او سوال می کند که آیا این کار باعث بهتر شدن زندگی آنها می شود یا خیر.

اما ظاهر در اینجا به چه معناست؟ این بدان معنی است که کاربر می تواند این فرض را داشته باشد که کار می کند، به عنوان درک پیش فرض خود از آنچه در جهان اتفاق می افتد.

بخش دشوار این است که ربات ها با دنیای فیزیکی واقعی تعامل دارند.

برنامه‌های نرم‌افزاری با یک ماشین انتزاعی که به خوبی درک شده‌اند تعامل دارند، بنابراین به‌گونه‌ای شکست نمی‌خورند که دستورالعمل‌های موجود در آن‌ها به روشی ثابت توسط سخت‌افزاری که روی آن اجرا می‌شوند، اجرا نشود. همین برنامه‌ها ممکن است با دنیای فیزیکی تعامل داشته باشند، خواه یک انسان، یک اتصال شبکه یا یک دستگاه ورودی مانند ماوس باشد. پس از آن است که برنامه ها ممکن است شکست بخورند زیرا دستورالعمل های موجود در آنها بر اساس فرضیاتی در دنیای واقعی است که برآورده نشده اند.

ربات‌ها در دنیای واقعی تحت تأثیر نیروها قرار می‌گیرند، تابع موقعیت دقیق اشیاء نسبت به آنها، و در معرض تعامل با انسان‌هایی هستند که در رفتارشان بسیار متغیر هستند. هیچ تیمی از دانشجویان فارغ التحصیل یا مهندسان جوان مشتاق موفقیت این ربات در ۸۳۵۴مین تلاش برای انجام همان کاری که قبلاً بارها کار کرده است وجود ندارد. دریافت نرم افزاری که به اندازه کافی با تغییرات نامطمئن جهان در آن نمونه خاص و آن لحظه خاص سازگار شود، جایی است که چالش واقعی در رباتیک ایجاد می شود.

ویدیوهایی که ظاهر عالی دارند، مانند کار کردن هر بار برای یک مشتری نیستند. بیشتر آنچه در اخبار درباره روبات ها می بینیم، نمایش های آزمایشگاهی است. هیچ اطلاعاتی در مورد کلی بودن راه حل وجود ندارد، و همچنین تعداد زیادی طول کشید تا ویدیوی نمایش داده شده دریافت شود. حتی بدتر از آن، گاهی اوقات ویدیوها از راه دور یا چندین برابر سرعت می گیرند.

رادنی برکس میگوید : من به ندرت دیده ام که فناوری جدیدی که کمتر از ده سال از نسخه آزمایشی آزمایشگاهی گذشته باشد، آن را به یک ربات مستقر تبدیل کند. زمان می برد تا ببینیم این روش چقدر خوب کار می کند، و آنقدر خوب توصیف شود که بعید است در یک ربات مستقر که به تنهایی در دنیای واقعی کار می کند، شکست بخورد. حتی در این صورت نیز شکست‌هایی وجود خواهد داشت، و سال‌های بیشتری طول می‌کشد تا مناطق مشکل‌دار را تکان دهیم و آن را به روش دفاعی در محصول ربات بسازیم تا این شکست دوباره تکرار نشود.

بیشتر ربات ها به دکمه های کشتن یا استاپ روی آنها نیاز دارند تا انسان بتواند آنها را خاموش کند. اگر مشتری نیاز به زدن آن دکمه را احساس کند، آنگاه افرادی که ربات را ساخته و فروخته اند شکست خورده اند. آن‌ها نتوانسته‌اند آنقدر خوب کار کند که ربات هرگز در حالتی قرار نگیرد که همه چیز به این اشتباه پیش می‌رود.